ŚWIAT MINERAŁÓW

Heliodor

Właściwości fizyczne i chemiczne

Skład chemiczny	Be3Al2Si6O18
Twardość w skali Mohsa	7,5–8
Gęstość	2,69–2,82 g/cm3
Łupliwość	Niewyraźna
Przełam	Muszlowy

Heliodor to szlachetna, żółta odmiana berylu. Został odkryty w 1910 r. w Namibii. Zawiera niewielkie domieszki tlenku uranu – wykazuje niewielką promieniotwórczość jest to przyczyną jego pięknej złocistożółtej barwy.
Okazy o odcieniu zielonkawożółtym odznaczają się pewnymi zawartościami żelaza. Wykazuje szklisty połysk, może zawierać inkluzje.

Heliodor powstaje w fazie pegmatytowo-pneumatolicznej zastygania skał magmowych oraz podczas procesów metasomatozy.
Spotyka się go w pegmatytach, skałach metamorficznych i okruchowych. Występuje z kwarcem, chryzoberylem, fenakitem, ortoklazem, turmalinem, topazem.

Występowanie

Największe znane złoża zlokalizowane są w Brazylii, Namibii, USA, Rosji, RPA, na Madagaskarze i na Ukrainie.v
W Polsce spotykane były w Górach Sowich.

Zastosowanie

Jest to bardzo wysoko ceniony kamień jubilerski oraz kolekcjonerski.