ŚWIAT MINERAŁÓW

Szmaragd

Właściwości fizyczne i chemiczne

Skład chemiczny	Be3Al2(SiO3)6
Twardość w skali Mohsa	7,5–8
Gęstość	2,63–2,80 g/cm3
Łupliwość	Niewyraźna
Przełam	Nierówny, muszlowy
Rysa	Biała

Szmaragd to szlachetna odmiana berylu, należąca do gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od łac. smaragdus i z gr. σμάραγδος smaragdos, co znaczy 'zielony klejnot'.

Jego charakterystyczna zielona lub niebieskozielona barwa wynika z domieszek chromu, wanadu i żelaza. Szmaragdy mogą być też wytwarzane syntetycznie, i podobnie jak naturalne kamienie mogą być podgrzewane w celu ukrycia pęknięć, rys.
Często zawiera inkluzje gazowe, ciekłe i mineralne: kalcytu, pirytu, biotytu, talku, dolomitu, fuchsytu, apatytu, aktynolitu oraz innych minerałów. Charakter inkluzji często zdradza miejsce pochodzenia.

Szmaragd związany jest ze skałami metamorficznymi, występuje też w żyłach pegmatytowych granitów oraz w piaskach i żwirach złóż wtórnych.

Występowanie

Złoża szmaragdów zlokalizowane są w: Brazylii, Australii, Indiach, Austrii, Egipcie, Libii, Norwegii, Mozambiku, Pakistanie, RPA, Rosji, USA, Tanzanii, Zambii, Zimbabwe i na Madagaskarze.
W Polsce na Dolnym Śląsku w okolicach Strzelina i Strzegomia występują szmaragdy, które jednak nie nadają się do celów jubilerskich.

Zastosowanie

Minerał ten jest wyjątkowo cennym kamieniem jubilerskim stosowanym do produkcji drogocennej biżuterii. Jest również chętnie kolekcjonowany przez kolekcjonerów.

Największy wydobyty szmaragd miał masę 16 020 karatów (3.204 kg) i pochodził z Brazylii.