Heliodor
/heliodor/heliodor.jpg)
Skład chemiczny | Be3Al2Si6O18 |
Twardość w skali Mohsa | 7,5–8 |
Gęstość | 2,69–2,82 g/cm3 |
Łupliwość | Niewyraźna |
Przełam | Muszlowy |
Heliodor to szlachetna, żółta odmiana berylu. Został odkryty w 1910 r. w Namibii. Zawiera niewielkie domieszki tlenku uranu – wykazuje niewielką promieniotwórczość jest to przyczyną jego pięknej złocistożółtej barwy.
Okazy o odcieniu zielonkawożółtym odznaczają się pewnymi zawartościami żelaza. Wykazuje szklisty połysk, może zawierać inkluzje.
Heliodor powstaje w fazie pegmatytowo-pneumatolicznej zastygania skał magmowych oraz podczas procesów metasomatozy.
Spotyka się go w pegmatytach, skałach metamorficznych i okruchowych. Występuje z kwarcem, chryzoberylem, fenakitem, ortoklazem, turmalinem, topazem.
/heliodor/heliodor-oszlifowany.jpg)
Występowanie
Największe znane złoża zlokalizowane są w Brazylii, Namibii, USA, Rosji, RPA, na Madagaskarze i na Ukrainie.vW Polsce spotykane były w Górach Sowich.
Zastosowanie
Jest to bardzo wysoko ceniony kamień jubilerski oraz kolekcjonerski./heliodor/heliodor-2.jpg)
/heliodor/heliodor3.jpg)